کشاورزی پایدار توت فرنگی ارگانیک

توت فرنگی از اواخر دهه 1800 در فلوریدا کشت می شد.

آنها تقریباً در هر شهرستانی در ایالت در یک زمان رشد کرده اند، اما کشاورزی پایدار توت فرنگی ارگانیک در مقیاس بزرگ عمدتاً در شهرستان های هیلزبورو، پولک، هاردی، برادفورد، یونیون و اورنج متمرکز شده است.

این روزها، کشاورزی تجاری توت فرنگی تا حد زیادی به عملیات در مقیاس بزرگ با صدها هکتار زیر کشت محدود شده است. با این حال، تا حدود دهه 1950، مزارع خانوادگی بر این صنعت تسلط داشتند.

در برخی جاها، پرورش توت فرنگی تهران کل جوامع را تعریف کرد. برای مثال، پلانت سیتی مدت‌هاست به عنوان «پایتخت توت فرنگی زمستانی جهان» شناخته می‌شود و توت‌فرنگی یک موضوع کلیدی در خود تبلیغی این شهر بوده است.

توت فرنگی فلوریدا معمولاً بین اواخر دسامبر و مارس، درست در میانه جلسه سنتی بهار مدارس دولتی برای برداشت آماده می شود.

خانواده‌های مزرعه‌دار بسته به برداشت توت فرنگی شمالی برای امرار معاش، اغلب از فرزندان خود برای نگهداری و چیدن توت‌ها کمک می‌گیرند. جمع آوری میوه تنها یک بخش از فرآیند بود.

یک زن به یاد داشت که بچه‌ها مسئول آبیاری ردیف‌های گیاهان لطیف با دست و پوشاندن آنها با خزه‌های اسپانیایی وقتی هوا سرد می‌شد.

کشاورزان توت فرنگی قرمز برای نیروی کار فرزندانشان در زمان برداشت ارزش قائل بودند، اما به اهمیت آموزش خود نیز پی بردند.

برخی از جوامع تصمیم گرفتند با تنظیم مجدد سال تحصیلی بهترین های هر دو جهان را داشته باشند این اختراع جدیدی نبود.

ایده تعطیلات تابستانی در اصل به این منظور ابداع شد که به کودکان مزرعه اجازه دهد در ماه های شلوغ تابستان به خانواده های خود کمک کنند.

به علاوه، بسیاری از ایالت‌های دیگر سیستم‌های مشابهی داشتند که به دانش‌آموزان اجازه می‌داد در زمان برداشت محصول کمک کنند.

در زمان‌های مختلف «مدارس سیب‌زمینی» در کانکتیکات، «مدارس سیب» در نیویورک، «مدارس گوجه‌فرنگی» در اوهایو و غیره وجود داشته است.